Aanmaning voldoet niet aan de eisen van artikel 4:112 lid 3 Awb en wordt daarom niet gezien als een aanmaning als bedoeld in artikel 4:112 lid 1 Awb. De consequentie is dat de aanmaning geen stuitende werking heeft.
In een procedure tegen een besluit tot invordering van een bedrag van € 50.000,-- aan verbeurde dwangsommen oordeelde de rechtbank ambtshalve dat ten tijde van de beslissing op bezwaar de bevoegdheid tot invordering was verjaard.
Het bestuursorgaan stelde hoger beroep in tegen deze uitspraak en betoogde dat de verjaring tijdig was gestuit door verzending van een aanmaning.
Artikel 4:106 Awb bepaalt dat de verjaring wordt gestuit door o.a. een aanmaning als bedoeld in artikel 4:112 Awb.
De brief was tijdig verstuurd en voldeed aan alle eisen van artikel 4:112 Awb met uitzondering van het vereiste dat gewaarschuwd moet worden dat bij niet tijdige betaling betaling kan worden afgedwongen door het uitvoeren van invorderingsmaatregelen (artikel 4:112 lid 3 Awb).
De vraag was of als gevolg van dit gebrek nog wel stuitende werking toekwam aan de aanmaning.
De Rechtbank Zeeland-West-Brabant heeft eerder in een andere zaak geoordeeld dat dit gebrek niet afdoet aan de stuitende werking van de aanmaning.
De Afdeling oordeelde in een andere zaak dat het feit dat in de aanmaning een betalingstermijn van 8 in plaats van de (in artikel 4:112 lid 1 Awb) voorgeschreven 14 dagen wordt genoemd niet afdoet aan de stuitende werking van de aanmaning.
Die uitspraak leek erop te duiden dat de Afdeling geen strenge koers vaart, maar niets blijkt minder waar.
De Afdeling oordeelt dat het feit dat de aanmaning niet vermeldt dat bij niet tijdige betaling de betaling kan worden afgedwongen door op kosten van de schuldenaar invorderingsmaatregelen uit te voeren, maakt dat de aanmaning niet als een aanmaning in de zin van artikel 4:112 Awb kan worden aangemerkt en dus geen stuitende werking toekomt aan deze aanmaning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten